(και) η παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά

στο στόχαστρο του Τραμπ και της ιμπεριαλιστικής μανίας

Ξεπερνώντας ακόμη και τους ναζί σε επίπεδο διακηρύξεων, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, δήλωσε στις 4 Ιανουαρίου 2020 ότι η χώρα του έχει βάλει στο στόχαστρο 52 ιρανικές θέσεις, εκ των οποίων «κάποιες πολύ σημαντικές για το Ιράν και τον Ιρανικό πολιτισμό (Iranianculture), οι οποίες θα χτυπηθούν πολύ γρήγορα και πολύ σκληρά, μαζί με το ίδιο το Ιράν» (sic!).

Μολονότι η σύμβουλος του Λευκού Οίκου Κ. Κόνγουεϊ διαβεβαίωνε ότι ο πρόεδρος Τραμπ δεν είπε ότι οι ΗΠΑ θα βάλουν στο στόχαστρο τα πολιτιστικά μνημεία του Ιράν, ο ίδιος σε συνέντευξή του επαναλάμβανε: «Αυτοί έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν βόμβες σε δρόμους και να ανατινάζουν τους ανθρώπους μας. Εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να αγγίξουμε τους πολιτιστικούς τους χώρους (culturalsite); Δεν πάει έτσι» (sic!).

Μολονότι οι απειλές για καταστροφή μνημείων πολιτισμού αποκτούν σχετική σημασία όταν ανοιχτά, ευθέως και διεθνώς απειλούνται ολόκληροι λαοί με οικονομικό ή κυριολεκτικό ξεκλήρισμα και αφανισμό (βλ. δηλώσεις Τραμπ το 2017 ενάντια στη ΛΔ Βόρειας Κορέας: «Οι ΗΠΑ έχουν μεγάλη δύναμη και υπομονή, αλλά εάν αναγκασθούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ή τους συμμάχους τους, δεν θα έχουμε άλλη επιλογή παρά να καταστρέψουμε ολοσχερώς τη Βόρεια Κορέα!», ή δηλώσεις το 2019 ενάντια στη γείτονα: «Αν η Τουρκία κάνει κάτι που εγώ, με τη μεγάλη και ασύγκριτη σοφία μου, θεωρώ ότι είναι εκτός ορίων, θα καταστρέψω και θα αφανίσω την οικονομία της Τουρκίας!») ωστόσο δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι, στη συγκυρία, η αποπνεόμενη βαρβαρότητα από τον εκπρόσωπο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ξεπερνάει κάθε προηγούμενο.

Αυτός είναι ο «διαβολικά καλός» Τραμπ, κατά την προσέγγιση του προηγούμενου πρωθυπουργού, αυτός είναι ο εγγυητής της σταθερότητας (και) στην περιοχή της Μεσογείου, κατά την προσέγγιση του νυν πρωθυπουργού, ο οποίος σπεύδει στις ΗΠΑ για να δώσει διαπιστευτήρια υποτέλειας της χώρας μας, κάνοντας νέες παραγγελίες δισεκατομμυρίων ευρώ για πολεμικό εξοπλισμό, και παραχωρώντας, όπως όλοι οι προκάτοχοί του, γη και ύδωρ στις ορέξεις της αμερικανικής πολεμικής μηχανής: βάσεις θανάτου, σε στεριά και θάλασσα, σταθμούς ανεφοδιασμού και υποστήριξης των διεθνών δολοφόνων.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς εργαζόμενος στον τομέα του Πολιτισμού για να αποδοκιμάσει τις σκοταδιστικές απειλές για βομβαρδισμό και καταστροφή μνημείων πολιτισμού.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς κάτι παραπάνω από άνθρωπος, για να καταγγείλει ως απάνθρωπες, ως χειρότερες από κτηνώδεις, τις δολοφονικές πολιτικές του αμερικανικού και διεθνούς ιμπεριαλισμού, σε βάρος της ανθρωπότητας, σε βάρος της ειρηνικής συνύπαρξης και ευημερίας των λαών της υφηλίου.