Οι εκατοντάδες κενές οργανικές θέσεις στο Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού δεν αποτελούν είδηση. Η ίδια η ηγεσία του ΥΠΠΟΤ έχει παραδεχτεί από καιρού εις καιρόν τις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, ωστόσο βασικά έχει περιοριστεί στα κροκοδείλια δάκρυα.

 

Εν όψει της θερινής περιόδου (και μάλιστα ύστερα από πιέσεις της Γενικής Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Επιχειρήσεων Τουρισμού) το ΥΠΠΟΤ ενημέρωσε το κοινό από την επίσημη ιστοσελίδα του ότι 29 συνολικά αρχαιολογικοί χώροι, Συλλογές, Μουσεία και Ναοί ιστορικής σημασίας θα λειτουργήσουν με διευρυμένο ωράριο.

 

 

Βέβαια, αν θα θέλαμε να εξετάσουμε το ζήτημα ουσιαστικά, θα παρατηρούσαμε ότι:

 

Με απλά μαθηματικά, δεν αναλογεί ούτε ένας χώρος αρχαιολογικής/ιστορικής σημασίας ανά νομό. Δυστυχώς αποδεικνύεται περίτρανα ότι η χώρα εκείνη που βρίθει από αρχαιότητες και τόπους μεγάλης ιστορικότητας, η χώρα που έχει ονομάσει «βαριά βιομηχανία» της τον πολιτισμό της, αδυνατεί να αναδείξει και να αξιοποιήσει στοιχειωδώς τις αρχαιότητες της. Για να αποφευχθεί η γενική κατακραυγή ίσως, θα έχουν τη τύχη να λειτουργήσουν και να αναδειχτούν μόνο χώροι υψηλής επισκεψιμότητας, αφήνοντας την υπόλοιπη πολιτισμική μας κληρονομιά εγκαταλελειμμένη στη τύχη της.

 

Για να λειτουργήσουν έστω και αυτοί οι 28 ή 29 χώροι, η ηγεσία του ΥΠΠΟΤ προχώρησε σε μετατάξεις. Την (κακή) αρχή έκανε το Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Ο ίδιος ο Π. Γερουλάνος δήλωσε: «Είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό και το εξασφαλίσαμε μέσω των μετατάξεων που έχουν πραγματοποιηθεί. Έχουμε, πλέον, το προσωπικό που χρειαζόμαστε για να μένει πάντα ανοιχτή η Ακρόπολη».

 

Θυμίζουμε ότι ο ΟΣΕ υπήρξε σημαντικός αιμοδότης του υπουργείου Πολιτισμού στο ζήτημα των μετατάξεων. Πολλοί πρώην εργαζόμενοι στους ελληνικούς σιδηροδρόμους είναι σήμερα φύλακες αρχαιοτήτων.

 

Και ενώ με ανέξοδα «μπαλώματα», αντί για προσλήψεις μόνιμου και ειδικευμένου προσωπικού, επιχειρεί το ΥΠΠΟΤ να καλύψει τα οφθαλμοφανή κενά του, είναι φανερό ότι ακόμα και εκεί αποτυγχάνει. Ενδεικτικό είναι ότι, μόλις ανακοινώθηκε το θερινό ωράριο λειτουργίας για την Ακρόπολη των Αθηνών, άμεση ήταν η απάντηση της Πανελλήνιας Ένωσης Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων: οι αρχαιοφύλακες μίλησαν για την επιτακτική ανάγκη προσλήψεων, καθότι πολλοί συνάδελφοί τους αναγκάζονται να δουλεύουν διπλοβάρδια προκειμένου να διατηρείται ο αρχαιολογικός χώρος ανοικτός, την ίδια ώρα που το σύνολο σχεδόν του φυλακτικού προσωπικού υποχρεώνεται να δουλεύει χωρίς ρεπό.

 

Πάντως ο υπουργός Πολιτισμού, παρά τη γενική μας ένδεια, μπόρεσε να εξασφαλίσει 95.000.000 ευρώ για το Μέγαρο Μουσικής, ποσό το οποίο μάλιστα χορηγήθηκε ως επιπρόσθετη ενίσχυση (πέραν δηλαδή της ετήσιας χρηματοδότησης). Αλλά και το Μουσείο Μπενάκη ευνοήθηκε από κάποιες συγκυρίες. Δωρεά ύψους 3.600.000 ευρώ θα δοθεί από τον ΟΠΑΠ («στο πλαίσιο του προγράμματος μεγάλων δράσεων για τον πολιτισμό, το οποίο υλοποιείται σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού») στο τυχερό Μουσείο για να διοργανώσει Έκθεση για το Βυζάντιο. Στις συμπτώσεις της υπόθεσης καταγράφεται το γεγονός ότι στην οργανωτική επιτροπής της Έκθεσης διορισμένο -από τον υπουργό- μέλος διατελεί η μητέρα του, Αιμιλία.

 

Η υποστελέχωση του ΥΠΠΟΤ είναι παραπάνω από προφανής. Αρχαιολόγοι, συντηρητές, τεχνίτες, διοικητικοί, ακόμη και το στοιχειωδώς αναγκαίο προσωπικό φύλαξης και καθαριότητας απουσιάζει, με ευθύνη της ηγεσίας του υπουργείου.

 

Το αστείο, δεν έχει τελειωμό. Μέσα Απριλίου ο Π. Γερουλάνος είχε το πολιτικό θάρρος (άλλοι θα το ονόμαζαν θράσος) να δηλώνει ότι «η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΤ έβαλε τάξη στο υπουργείο προκειμένου να γίνει μοχλός ανάπτυξης».

 

Αναμένουμε με ενδιαφέρον τις νέες κινήσεις του υπουργείου για την οριστική εξυγίανση (και) του Πολιτισμού.