Εκλογές Συλλόγου Εκτάκτων Αρχαιιολόγων

5 Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Υ 2 0 1 4 – Ψ Η Φ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε – Σ Τ Η Ρ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε

Για την οργάνωση του αγώνα ενάντια σε σπασμωδικές κινήσεις!

Για να πετάξουμε από πάνω μας την ηττοπάθεια και τις αυταπάτες!

Για σωματείο ζωντανό με συμμετοχή όλων των μελών ενάντια στη λογική της ανάθεσης!

 

..

Συναδέλφισσα – συνάδελφε

Την Κυριακή 5 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθούν αρχαιρεσίες για νέα διοίκηση σε Σ.ΕΚ.Α. και Παραρτήματα

αλλά και για αντιπροσώπους σε Ομοσπονδία και Εργατικό Κέντρο Αθηνών.

Πρόκειται για σημαντικές αρχαιρεσίες. Δεν αρκεί να αγανακτείς με την κυβέρνηση, την αντιλαϊκή πολιτική

όπως και με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ. Τώρα η επιλογή και η ευθύνη είναι στα χέρια σου.

Εσύ θα αποφασίσεις τι Σ.ΕΚ.Α. και Εργατικό Κέντρο χρειάζεσαι, τι ηγεσίες και τι συνδικαλιστικό κίνημα θα

Η αλλαγή των συσχετισμών, η ισχυροποίηση των αγωνιστικών δυνάμεων, η ανασύνταξη του

κινήματος σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ολομέτωπης αντιλαϊκής επίθεσης είναι

επιτακτική ανάγκη.

Το τι κίνημα, τι αγώνες, έχουμε ανάγκη σήμερα, ποιο κίνημα είναι σε θέση να τους εμποδίσει, να τους

σταματήσει, να ανατρέψει αυτούς που μας παίρνουν πίσω κατακτήσεις και δικαιώματα, είναι κατά τη γνώμη

μας το φλέγον ζήτημα και ταυτόχρονα το βασικό κριτήριο ψήφου.

Μέχρι εδώ. Πρέπει να τους σταματήσουμε.

Η επίθεση Κυβέρνησης, πλουτοκρατίας και Ε.Ε. δυναμώνει.

 Σχεδιάζουν να φέρουν νέο μισθολόγιο – φτωχολόγιο με σαρωτικές μειώσεις μισθών, με εξίσωση των

μισθών του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα (586 ευρώ βασικός μισθός).

 Διαλύουν τη κοινωνική ασφάλιση, μειώνουν παραπέρα την κύρια και επικουρική σύνταξη και από τις 1-1-

2015 θεσμοθετούν ως βασική σύνταξη 360 ευρώ. Την ίδια στιγμή προωθούν με γρήγορους ρυθμούς την

ιδιωτική ασφάλιση και τα Επαγγελματικά Ταμεία.

 Προωθούν παραπέρα την εντατικοποίηση της εργασίας με αύξηση του ωραρίου (9ωρο).

 Ανακυκλώνουν την ανεργία με τα κατάπτυστα προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας. Καταργούν κάθε έννοια

εργασιακού δικαιώματος, προσπαθώντας να τσακίσουν έστω και την ιδέα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.

 Ο νέος Οργανισμός, η αξιολόγηση δομών, υπηρεσιών και εργαζομένων έχουν να κάνουν με αντιδραστικές

αλλαγές και στο ΥΠΠΟΑ προκειμένου πιο αποτελεσματικά στις νέες συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης να

προωθηθεί το «κοινό ευρωπαϊκό μοντέλο δημόσιας διοίκησης».

 Παραμένουν και εντείνονται χρόνια προβλήματα όπως οι καθυστερήσεις πληρωμών, η μη καταβολή

ανθυγιεινού επιδόματος, η αυθαιρεσία και ο αυταρχισμός προϊσταμένων και εργολάβων, οι περιορισμοί στο

δικαίωμά μας στην εργασία (προαπαιτούμενα, 60μηνο, συνάφεια μεταπτυχιακών κ.λπ.).

 Τα μέτρα αυτά δεν είναι αποσπασματικά ούτε προέρχονται μόνο από τα Μνημόνια.

Είναι προαποφασισμένα εδώ και χρόνια, εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. είτε έχουν είτε δεν έχουν

μνημόνια, αποτελούν μια βάρβαρη, ταξική επιλογή. Όλες αυτές οι αλλαγές και οι ανατροπές που προωθούνται στο

ΥΠΠΟΑ εντάσσονται στις γενικότερες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που υλοποιούνται στη δημόσια διοίκηση,

στοχεύουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Στοχεύουν στη

διαμόρφωση ενός κράτους πιο αυταρχικού, πιο εχθρικού απέναντι στους εργαζόμενους και το λαϊκό κίνημα.

Προωθούν την περαιτέρω εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του Πολιτισμού. Τα ΕΣΠΑ άνοιξαν το δρόμο

για τη διάλυση του ΥΠΠΟΑ και την πλήρη υποχρηματοδότησή του. Πρέπει να κατανοηθεί ότι δεν είναι ευκαιρία

αλλά καταστροφή των σταθερών δομών που αντικαθίστανται με projects και μόλις αυτά τελειώσουν δεν θα υπάρχει

δημόσια δομή να διαχειριστεί τον Πολιτισμό και έτσι θα έρθουν ως σωτήρες οι επιχειρηματίες ως φιλάνθρωποι (π.χ.

«Ίδρυμα Νιάρχος») ή ως Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (π.χ. ΔΙΑΖΩΜΑ). Εξάλλου είναι πολύ πρόσφατα τα

κρούσματα προσπάθειας «τουριστικής αξιοποίησης» ανασκαφών, όπου οι τουρίστες θα γίνονταν – με το αζημίωτο

– για λίγο «αρχαιολόγοι» (π.χ. δημοσιεύματα για Κόστα Ναβαρίνο).

Πώς αντιστεκόμαστε στα μέτρα αυτά;

Η απάντησή μας θα πρέπει να είναι οργανωμένη και να πατάει στις ανάγκες μας, κόντρα στις επιταγές των

αναγκών του κεφαλαίου που προωθούν συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΕΕ.

Οργανωμένη απάντηση όμως δεν μπορεί να γίνει μόνο με ανακοινώσεις για κινητοποιήσεις, χωρίς

περιοδείες του ΔΣ σε χώρους δουλειάς και συσκέψεις με τους συναδέλφους, χωρίς να επικοινωνήσουμε

τηλεφωνικά με όσους ξέρουμε και να τους πούμε να συζητήσουν με όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως

ειδικότητας, γιατί τα ζητήματα αυτά μας αφορούν όλους.

Χωρίς να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε! Θα πάμε π.χ. με τη λογική του

επιχειρησιακού σωματείου του ΜΕΤΡΟ στην Αθήνα που αγωνίστηκε ανυποχώρητα και νίκησε ή με τη λογική του

επιχειρησιακού σωματείου του ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης που ξεπούλησε τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους;

Να θυμηθούμε συνάδελφοι την αρνητική στάση που κράτησε και ο Σ.ΕΚ.Α. στη Θεσσαλονίκη, όταν η πλειοψηφία

απέρριψε την πρόταση της ΔΑΣ να καλέσουμε τους συναδέλφους να μην υπογράψουν τις απολύσεις στο ΜΕΤΡΟ

και να ανοίξουμε μέτωπο ενάντια στη λογική του επιχειρησιακού σωματείου. Και όλα αυτά πάντα με την επίκληση

του «ρεαλισμού» και του «εφικτού». Εξάλλου όλοι διαβεβαίωναν ότι σε 1-2 μήνες θα ξαναέπαιρναν τους

εργαζόμενους. Απλά το όλο θέμα ήταν για να πιέσουν οι εργολάβοι να πάρουν επιπλέον χρηματοδότηση!

Είναι ανάξιο για τους εργαζόμενους να μπαίνουν στα παιχνίδια των εργοδοτών. Να διαλέγουν πλευρά και να

σέρνονται κάτω από ξένη για τα συμφέροντά τους σημαία. Η εμπειρία λέει ότι στο τέλος αυτοί θα πληρώσουν το

μάρμαρο. Η ανεργία δήθεν για 1-2 μήνες ακόμη συνεχίζεται καθώς δεν επαναπροσλήφθηκαν οι εργαζόμενοι!

Αντίστοιχη λογική ηττοπάθειας, που πάντα βαφτίζεται σύνεση και ρεαλισμός, καλλιεργήθηκε από μέλη της

πλειοψηφίας του ΔΣ και για το Αμύνταιο αλλά και για γενικότερα ζητήματα (καθυστερήσεις μισθών κ.λπ.).

Η ζωή δυστυχώς επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι ηττοπάθεια και αυταπάτες πάνε χέρι-χέρι με το

τσάκισμα των δικαιωμάτων μας.

 Περί ενότητας!

Πολλά λέγονται, και όχι μόνο στον Σ.ΕΚ.Α., για την ενότητα των εργαζομένων με σημαία τα δήθεν «ανεξάρτητα»,

«ακομμάτιστα», ακόμη και «απολίτικα» (!) ενιαία ψηφοδέλτια. Σας καλούμε να σκεφτείτε τι σημαίνει αυτή η

απολιτικοποίηση. Είναι προοδευτικό βήμα για το εργατικό κίνημα;

Εμείς νομίζουμε πως όχι. Τα ενιαία ψηφοδέλτια δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα, μόνο αποδυναμώνουν το

κίνημα. Πόσο προοδευτικό είναι να λες ότι πάνω από όλα είναι το ικανό άτομο και μάλιστα χωρίς να μας λέει και τι

πιστεύει για ένα σωρό ζητήματα; Είναι κάτι θολό όπου χωράνε όλοι. Εξάλλου και στον Σ.ΕΚ.Α. υπάρχει σήμερα

εμπειρία αρκετή. Μέσα από το ενιαίο ψηφοδέλτιο είχε εκλεγεί παλιότερα συνάδελφος καθόλα άνθρωπος της

εργοδοσίας. Πιθανόν να γίνει και σήμερα με τον χώρο του Αμυνταίου. Και ήδη λειτουργεί παράταξη εντός του

ενιαίου με δύο μέλη στο απερχόμενο ΔΣ (θυμίζουμε ότι παραμονές των προηγούμενων εκλογών (2012) είχε

κυκλοφορήσει κείμενο-διακήρυξη με πολιτικές θέσεις που υπογράφονταν από κάποιους συναδέλφους και καλούσαν

σε υπερψήφιση συγκεκριμένων υποψήφιων του ενιαίου ψηφοδελτίου, σαν ομάδα).

Έχουμε επαναλάβει ότι δεν αμφισβητούμε τις προθέσεις των συναδέλφων που ειλικρινά μετέχουν στο

ενιαίο ψηφοδέλτιο και θέλουν να προσφέρουν. Όμως οι προθέσεις δεν φτάνουν. Χρειάζεται να καταλάβουμε

όλοι τις ευθύνες που φέρνει η διεκδίκηση της καθοδήγησης του Συλλόγου. Πρέπει όλοι οι υποψήφιοι ξεκάθαρα να

πουν γιατί παλεύουν και κυρίως πως θα κινηθούν. Τι σχέδιο έχουν για τον Σύλλογο. Γιατί τελικά όλοι μας είμαστε

καλοί και έχουμε τις καλύτερες των προθέσεων.

Η ΔΑΣ θα συνεχίσει να δίνει τη μάχη για την πραγματική ενότητα των εργαζομένων, την ταξική, που δεν

βασίζεται σε ενιαία ψηφοδέλτια-χυλό, που χωράνε τα πάντα αρκεί να στρέφονται ενάντια στις ταξικές δυνάμεις,

αλλά στην ενότητα των εργαζομένων ενάντια στο κεφάλαιο, την ΕΕ, τη συγκυβέρνηση, τον εργοδοτικό και

κυβερνητικό συνδικαλισμό. Για τις δικές μας ανάγκες, που δεν χωρίζονται σε αριστερές και δεξιές, μνημονιακές –

αντιμνημονιακές/αντιμερκελικές, απολίτικες, “ανεξάρτητες”, “ακομμάτιστες” και άλλα α-και αντι-, αλλά είναι ταξικές

και αφορούν όλους τους εργαζόμενους. Για αυτή την ενότητα παλεύουμε.

Τα τελευταία δύο χρόνια η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία έδωσε νέα πνοή στον Σύλλογο.

 Παλέψαμε για την αξιοπρεπή λειτουργία του Συλλόγου, με όλες τις δυνάμεις που είχαμε και μας έδωσαν οι

συνάδελφοι στις προηγούμενες εκλογές. Συμβάλαμε για τη διενέργεια ΔΣ κάθε μήνα. Δεν υπήρξε θέμα για το

οποίο δεν εκφράσαμε άποψη. Βγάλαμε πάνω από 110 κείμενα σε 2 χρόνια. Λειτουργήσαμε με δυσανάλογους

για τη δύναμή μας (2 στις 11 έδρες) ρυθμούς στο ΔΣ. Στηρίξαμε κάθε δράση και κινητοποίηση.

 Προσπαθήσαμε να αντιπαλέψουμε το σύρσιμο πίσω από τη ΓΣΕΕ. Με πρότασή μας η πλειοψηφία των

συναδέλφων συντριπτικά καταδίκασε τη ΓΣΕΕ σε Γενική Συνέλευση για το θέμα των ΜΚΟ. Ήταν ένα βήμα

σημαντικό που όμως έμεινε μετέωρο.

 Αντιπαλέψαμε τη λογική της ανάθεσης, το χωρισμό των μελών σε «απλά» και μέλη του ΔΣ. Μακριά από

εμάς αυτές οι λογικές.

 Αντιπαλέψαμε τον συντεχνιασμό. Ανοίξαμε μέτωπο στην ηττοπάθεια και τις αυταπάτες που δυστυχώς

κυριαρχούν στην πλειοψηφία του ΔΣ.

Καλούμε όσους συναδέλφους πιστεύουν στη δύναμη της οργάνωσης και της συλλογικότητας,

ακόμα και αν διαφωνούν σε αρκετά ζητήματα μαζί μας, να συμπορευτούμε, να συνεργαστούμε

σε όσα συμφωνούμε, να συζητήσουμε για όσα διαφωνούμε!

Θα επιχειρήσουμε να πετάξουμε την ηττοπάθεια και την απογοήτευση από τον Σύλλογο. Με εμπιστοσύνη στις

δυνάμεις του εργατικού κινήματος καλούμε τους συναδέλφους, μέσα στην επίθεση που δεχόμαστε στα δικαιώματά

μας, να σκεφτούν πως:

Βρίσκεται στην ανασύνταξη του κινήματος, στη χειραφέτηση από τον κυβερνητικό – εργοδοτικό

συνδικαλισμό, στον απεγκλωβισμό από τα πολιτικά κόμματα του συστήματος και του Ευρωμονόδρομου.

Βρίσκεται στην ισχυροποίηση των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ., στους αγώνες για την ικανοποίηση

των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, την απαλλαγή από την εξουσία των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των

μονοπωλίων, σε ένα άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές για μια τέτοια

φιλολαϊκή ανάπτυξη. Υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές δυνατότητες, για να έχει όλος κόσμος μόνιμη και σταθερή

δουλειά, αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν μόρφωση, υγεία, ελεύθερο χρόνο, διακοπές κ.α.

Υπάρχει τεράστιος συσσωρευμένος πλούτος, μόνο που αυτός είναι συγκεντρωμένος σε μια χούφτα μονοπώλια, στο

μεγάλο κεφάλαιο. Για να δοθούν λύσεις στα προβλήματά μας, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας πρέπει να

απαλλαγούμε ακριβώς απ’ αυτό: από τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Μόνο αν το κίνημα βάζει στο επίκεντρο της πάλης τα μονοπώλια και την ανατροπή της εξουσίας τους μπορούμε να

σημαδέψουμε τον πραγματικό ένοχο, να έχουν οι αγώνες μας προοπτική.

Τέτοιο κίνημα υπάρχει! Είναι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι τα σωματεία, τα συνδικάτα, οι δυνάμεις που

συσπειρώνονται στο Π.Α.ΜΕ. Είναι το κίνημα που καθημερινά παλεύει για όλα τα λαϊκά προβλήματα, για

άμεσα μέτρα ανακούφισης των ανέργων, της λαϊκής οικογένειας, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών

αναγκών. Είναι το κίνημα που παλεύει για να δυναμώσει ο ενιαίος αγώνας, η λαϊκή συμμαχία εργατοϋπαλλήλων,

φτωχών αγροτών, μικροεπαγγελματιών, γυναικών, κάθε νέου και νέας, ώστε όλοι μαζί να τους εμποδίσουμε, να

τους σταματήσουμε, να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική, να γκρεμίσουμε μνημόνια και αφεντικά.

Αυτή είναι η γραμμή πάλης του Π.Α.ΜΕ. κι αυτό είναι το κίνημα που έχουμε ανάγκη σήμερα! Μόνο το Π.Α.ΜΕ. έχει

αυτό τον προσανατολισμό, αυτή τη γραμμή πάλης. Πάνω σε αυτή τη γραμμή επιδιώκουμε την ενότητα όλων των

εργαζομένων, όλων των λαϊκών στρωμάτων.

ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΡΕΣΙΕΣ ΣΤΟΝ Σ.ΕΚ.Α. ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥΣ!

στιις Εκλογές του Συλλόγου Εκτάκτων Αρχαιιολόγων

5 Ο Κ Τ Ω Β Ρ Ι Ο Υ 2 0 1 4

Υπάρχει λύση και φιλολαϊκή διέξοδος!

Εδώ βρίσκεται η ελπίδα και η προοπτική!

Ψ Η Φ Ι Ζ Ο Υ Μ Ε