Δουλειά στους ανέργους, όχι στις έκπτωτες ιδιωτικές εταιρείες!

Ο Σύλλογός μας πληροφορήθηκε με έκπληξη πριν λίγες εβδομάδες την υπουργική απόφαση που πρακτικώς αθωώνει τον ανάδοχο στο έργο της ψηφιοποίησης κινητών μνημείων του ΥΠΠΟΑ, στρώνοντας το έδαφος για την επιστροφή του. Η «IKNOWHOW», αφού δεν πέτυχε την αναστολή της απόφασης της προηγούμενης ηγεσίας του ΥΠΠΟΑ που κήρυξε έκπτωτη την εταιρεία για λόγους ασυνέπειας ως προς τα χρονοδιαγράμματα και την παράδοση του υποέργου, προσέφυγε σε Διοικητικό Εφετείο εναντίον του ελληνικού δημοσίου, και πιθανώς η τύχη της προσφυγής της θα είχε ήδη κριθεί αν δεν μεσολαβούσε το κλείσιμο των δικαστηρίων λόγω των μέτρων για τον περιορισμό του κορονοϊού. Η τωρινή ηγεσία του ΥΠΠΟΑ προτίμησε να μη περιμένει την απόφαση του Εφετείου, και έσπευσε (στην χρονική καρδιά της πανδημίας) να αποκαταστήσει τον ανάδοχο.

Ο Σύλλογός θεωρεί ότι το πρόβλημα ΔΕΝ περιορίζεται στην συζήτηση για το «αν είναι συνεπής ή ασυνεπής η ανάδοχος εταιρεία». Μακάρι να περιοριζόταν σε αυτό, και χωρίς φυσικά να υποτιμούμε στο ελάχιστο τη σημασία να καταδειχθούν και να αποδοθούν τυχόν ευθύνες. Ως ΣΕΚΑ, δεν θεωρούμε άσχετο με την υπόθεση το γεγονός ότι στις δεκάδες χιλιάδες ψηφιακές καταγραφές κινητών μνημείων του Πολιτισμού μας, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από συμβασιούχους αρχαιολόγους μέσα σε ένα διάστημα πολλών ετών και οι οποίες αποτελούν προϊόν εξειδικευμένης, επίπονης όσο και απαιτητικής εργασίας, δεν μπορεί να έχει σήμερα πρόσβαση ούτε ένας πολίτης της χώρας. Οι συνάδελφοι εμποδίστηκαν από τεχνικούς λόγους (πέρα και έξω από την αρμοδιότητά τους) να οριστικοποιήσουν τις ψηφιακές καταγραφές, να τις εισαγάγουν σε πραγματικά ενεργή και λειτουργική βάση δεδομένων, και να τις προσφέρουν στον ελληνικό λαό, σύμφωνα με τον στόχο ολόκληρου του προγράμματος.

Και στο προκείμενο, πυρήνα του προβλήματος αποτελεί η ίδια η παρουσία αναδόχων ιδιωτικών εταιρειών στον Πολιτισμό, ανεξάρτητα από την συμβατική συνέπειά τους ή μη. Στο τελευταίο μάλιστα διάστημα παρατηρούμε, στο όνομα της «ανάπτυξης», να εκχωρούνται στον ιδιωτικό τομέα κομμάτια που μέχρι πρότινος αδιαμφισβήτητα βρίσκονταν στον έλεγχο του δημοσίου. Από τον λόφο του Φιλοπάππου και τον Εθνικό Κήπο που χαρίζονται σε ανώνυμες εταιρείες του Δήμου Αθηναίων, μέχρι τις υποθαλάσσιες αρχαιότητες που δίνονται «μπόνους» στα συμφέροντα καταδυτικού τουρισμού, και από τις πολιτιστικές διαδρομές στην Κρήτη και σε πολλά ακόμη μέρη της Ελλάδας που περνούν στα χέρια «ευρωπαϊκών σωματείων», μέχρι την ψηφιακή καταγραφή και τεκμηρίωση του εθνικού πολιτιστικού μας πλούτου, ένα ακόμη δημόσιο αγαθό όπως ο Πολιτισμός (όπως η Υγεία, η Παιδεία, κλπ.) ιδιωτικοποιείται, εργολαβοποιείται, εμπορευματοποιείται. Στην πραγματικότητα, ευτελίζεται και ξεπουλιέται, με χειροπιαστό κέρδος για συγκεκριμένους ιδιώτες, και σίγουρα όχι σε όφελος του ελληνικού λαού.

Η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, τόσο η νυν όσο και οι προηγούμενες, αντί να βρεθούν στα δικαστήρια υποστηρίζοντας τους εργαζόμενους και καλύπτοντας το δίκαιο αίτημά τους για μόνιμη και σταθερή εργασία, αντιδικούν (όπως και εν προκειμένω) και επιχειρηματολογούν ενάντια στην ηθική και εργασιακή αποκατάσταση των εργαζομένων.

Η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, τόσο η νυν όσο και οι προηγούμενες, αντί να βρεθούν στα δικαστήρια υπηρετώντας τις ανάγκες του ίδιου του υπουργείου αλλά και του τομέα του Πολιτισμού εν γένει, τα επισκέπτονται μόνο για να …αποκαταστήσουν τα συμφέροντα των ιδιωτικών εταιρειών (όπως και εν προκειμένω), δίνοντας στις τελευταίες τον …πρώτο λόγο στο έργα του Πολιτισμού.

Εκ μέρους του Συλλόγου Εκτάκτων Αρχαιολόγων (Σ.ΕΚ.Α.) ζητάμε συνάντηση με την ηγεσία του ΥΠΠΟΑ, επιθυμώντας να επαναφέρουμε τη συζήτηση στο πραγματικά επίδικο, την συνέχιση της εργασίας των αρχαιολόγων στο έργο της ψηφιοποίησης, δηλαδή την υλοποίηση της αναγκαίας προϋπόθεσης για να μπορέσει να δώσει αποτελέσματα το πολύ σημαντικό έργο της καταγραφής των κινητών μνημείων.

Από την πλευρά του ΣΕΚΑ, μαζί με τον πρόεδρο, θα παρασταθούν η αντιπρόεδρος και η γραμματέας του Συλλόγου, πρώην εργαζόμενες στην ψηφιοποίηση, ενός έργου το οποίο, όσο ήταν ενεργό, απασχολούσε το 25% του συνολικού αριθμού των αρχαιολόγων υπό καθεστώς αυτεπιστασίας.