Για τις νέες αντεργατικές εξελίξεις στο έργο του Μετρό Θεσσαλονίκης

Συνάδελφοι,

Μετράμε περίπου δύο χρόνια από τότε που ξεκίνησαν εκ νέου οι αρχαιολογικές εργασίες στο σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης μετά τη νέα απόφαση του ΚΑΣ για απόσπαση των αρχαιοτήτων. Από την επανέναρξη των εργασιών έως και σήμερα, μετράμε καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, αντεργατικές εξελίξεις, με απολαβές πολύ κατώτερες της συλλογικής μας σύμβασης, παράνομους και καταχρηστικούς όρους στις συμβάσεις που υποβάλλει η Αττικό Μετρό και υλοποιεί ο ΑΚΤΩΡ, ρήτρες και όρους εχεμύθειας, και, φυσικά, όλα αυτά ενταγμένα στο πλαίσιο μιας ατομικής διαπραγμάτευσης του εργαζόμενου με τον εργοδότη και με την απειλή της ανεργίας να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των συναδέλφων. Την ίδια στιγμή που η ανάδοχος εταιρεία λαμβάνει γενναίες κρατικές επιχορηγήσεις για την ολοκλήρωση του έργου, είναι σε επίπεδο επικράτειας η μόνη που δεν καταβάλλει τη ΣΣΕ των αρχαιολόγων, ως δια νόμου οφείλει.

Η εργασιακή τρομοκρατία εκφράζεται συντονισμένα από την Αττικό Μετρό και την ΑΚΤΩΡ με την ενεργό συμμετοχή-συνενοχή του ΥΠΠΟΑ, και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης. Σαν να μην έφταναν οι εννιάωρες βάρδιες των εργαζομένων, την προηγούμενη εβδομάδα, εκπρόσωπος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης επισκέφθηκε το σκάμμα του κυρίως σταθμού και ζήτησε σε έντονο ύφος από τους συναδέλφους τη συνδρομή τους για να λειτουργήσει και τρίτη βάρδια. Οι συνάδελφοι αντέδρασαν εκφράζοντας και γραπτώς τους αντικειμενικούς λόγους που δεν δέχονται να εργαστούν και τρίτη βάρδια.

Στην προσπάθειά τους αυτή, οι συνάδελφοι αντιμετώπισαν το μένος της ΕΦΑΠΟΘ, που φαίνεται ότι ενοχλήθηκε από το κείμενο και τη συνολική στάση των συναδέλφων. Κατά τη δεύτερη επίσκεψη στο σκάμμα, εκπρόσωπος της ΕΦΑΠΟΘ, συγκέντρωσε τους συναδέλφους και σε «φιλικό» κλίμα μίλησε για σφιχτές προθεσμίες και πιέσεις άνωθεν προς την εφορεία αρχαιοτήτων. Μπροστά στη νέα άρνηση των συναδέλφων, η εκπρόσωπος της ΕΦΑΠΟΘ άλλαξε στάση αναφέροντας ότι όποιος ή όποια συμβασιούχος αρνηθεί, θα υποστεί τις κυρώσεις που θα επιβάλλει η εταιρεία. Αχρείαστα, η ΕΦΑΠΟΘ επεσήμανε την ανεργία που υπάρχει στον κλάδο, και με γλαφυρούς όρους περιέγραψε τους δύσκολους καιρούς για να αναζητήσει κάποιος συμβασιούχος αρχαιολόγος δουλειά. Αλήθεια, θεωρεί η ΕΦΑΠΟΘ ότι γνωρίζει καλύτερα την ανεργία από τους ίδιους τους συμβασιούχους συναδέλφους;

Στην ίδια λογική κινήθηκε και η επίσκεψη της προϊσταμένης της ΕΦΑΠΟΘ που πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα. Ζήτησε και αυτή τη συνδρομή των αρχαιολόγων λόγω της δέσμευσης για ολοκλήρωση του έργου μέχρι τέλη …Μαΐου. Παραδέχτηκε ότι και η ίδια δεν έχει δουλέψει ποτέ τέτοια ωράρια και εξήγησε ότι η τρίτη βάρδια θα είναι μόνο για λίγες εβδομάδες. Χρησιμοποίησε το αμφίσημο καρότο της μη πρόσληψης επιπλέον αρχαιολόγων στο έργο του Μετρό και δήλωσε ότι πρόθεση της ΕΦΑ είναι να βγει το έργο με τους ήδη υπάρχοντες. Όταν συνάδελφοι της επεσήμαναν ότι οι χρόνοι είναι πολύ πιεστικοί για να ολοκληρωθούν οι καθαιρέσεις, απάντησε ότι δεν δέχεται υποδείξεις καλώντας τους να μην είναι απαισιόδοξοι. Η ίδια θεωρεί ότι από τη στιγμή που δεν διαμαρτύρεται η υπηρεσία, δεν θα έπρεπε να διαμαρτύρονται ούτε οι συμβασιούχοι που η δουλειά τους τελειώνει στην ανασκαφή.

Πέρα από τις άμεσες συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων, με την καταστρατήγηση κάθε έννοιας σταθερού εργάσιμου χρόνου και με πλήρη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες του εργοδότη, η πολιτική που ακολουθείται έχει και άμεσες συνέπειες για τις αρχαιότητες. Η απόσπαση ενός μοναδικού μνημειακού συνόλου αλλά και η απόσπαση των ευρημάτων των υποκείμενων στρωμάτων γίνεται με φρενήρεις ρυθμούς, αλλάζοντας τους όρους ανασκαφής και απόσπασης, μετατρέποντας μια επιστημονική διαδικασία, σε δουλειά που μετριέται με κυβικά χώματος και τόνους ευρημάτων. Με τα νέα δεδομένα της τρίτης βάρδιας προστίθεται και το παράδοξο της διενέργειας μιας επιστημονικής εργασίας, της ανασκαφής, που απαιτεί διαύγεια για το σχεδιασμό και τη λήψη αποφάσεων, μέσα στα ξημερώματα

Όλα παραπάνω γίνονται με τις ευλογίες της κυβέρνησης και την καθοδήγηση του ΥΠΠΟΑ που απεγνωσμένα και με κάθε τίμημα για τους εργαζόμενους και τις αρχαιότητες θέλουν να δικαιώσουν την επιλογή τους για την καταστροφή του μοναδικού μνημειακού συνόλου ως της πιο γρήγορης και συμφέρουσας λύσης. Αυτό είναι το τρομακτικό τοπίο που διαμορφώνεται στους εργασιακούς χώρους μετά την ψήφιση και εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη. Ενός νόμου που πατά πάνω στην παρακαταθήκη που άφησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και που επιχειρεί να μετατρέψει τους εργασιακούς χώρους σε χώρους όπου θα επικρατεί σιγή νεκροταφείου όσον αφορά τη διεκδίκηση εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, δίνοντας «αέρα στα πανιά» των εργοδοτών για ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις χωρίς το παραμικρό δικαίωμα.

Όμως οι νόμοι, ακόμα και ψηφισμένοι ακυρώνονται στους χώρους δουλειάς από την απόφαση και την οργάνωση των εργαζομένων. Στον αντίποδα των εργοδοτών που συσπειρώνονται για τα κέρδη τους πατώντας πάνω στην εξαθλίωση των εργαζομένων, υπάρχει η απάντηση που βρίσκεται στην οργάνωση και το συλλογικό αγώνα.

 Εν έτει 2022 δεν ζητάμε τίποτα λιγότερο από το να μπορούμε όλοι να επιστρέφουμε από τη δουλειά μας ασφαλείς στα σπίτια μας και να έχουμε χρόνο με τις οικογένειές μας. Να έχουμε δουλειά με δικαιώματα και μισθό που να καλύπτει τις ανάγκες της οικογένειας και των παιδιών μας. Δεν αποδεχόμαστε την κατάσταση και με αποφασιστικότητα, επιμονή και οργάνωση διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.