Aιτήματα Συλλόγου Εκτάκτων Αρχαιολόγων (ΣΕΚΑ) για την εργασία μας στο Δημόσιο

1) Να αρθούν οι χρονικοί περιορισμοί στην εργασία μας.

Ένας συμβασιούχος αρχαιολόγος ΔΕΝ μπορεί να εργαστεί σε έργα του ΥΠΠΟΑ με κρατική χρηματοδότηση περισσότερο από 5 χρόνια. Στην ίδια κατηγορία έργων, δεν μπορεί να εργαστεί περισσότερο από 8 μήνες ανά 12μηνο. Το ίδιο το υπουργείο στην πράξη, χωρίς κανέναν λόγο, αποκλείει τους πιο έμπειρους συμβασιούχους αρχαιολόγους. Οι περιορισμοί αυτοί ισχύουν εφ’ όρου ζωής, με τον αποκλεισμό να είναι καταδικαστικός για μία ειδικότητα η οποία είναι άρρηκτα δεμένη και δεν μπορεί να αναζητήσει εργασία εκτός του υπουργείου Πολιτισμού.

2) Να προσμετράται μισθολογικά το σύνολο της προϋπηρεσίας μας.

Σε έναν αρχαιολόγο που προσλαμβάνεται με σύμβαση στο ΥΠΠΟΑ προσμετράται ΜΟΝΟ η προϋπηρεσία του στο δημόσιο, και ΜΟΝΟ μέχρι τα 7 έτη, ενώ δεν υπολογίζεται καθόλου η (αρχαιολογική) εργασία του και τα αντίστοιχα ένσημά του στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό είναι παράλογο, ειδικά όταν συνάδελφοι έχουν μονιμοποιηθεί ακριβώς έπειτα από την αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους στον ιδιωτικό τομέα, βάσει δικαστικών αποφάσεων και στη συνέχεια με τη σύμφωνη γνώμη του ΥΠΠΟΑ.

Με μια φράση σε ό,τι αφορά στα 1) και 2): Δεν είναι δυνατόν να ισχύουν στον δημόσιο τομέα περιορισμοί και απαγορεύσεις που ΔΕΝ ισχύουν ούτε στον πιο άγριο ιδιωτικό τομέα.. 

3) Να σταματήσει η απαίτηση υπερ-εξειδικεύσεων στις προκηρύξεις για ΙΔΟΧ επιστημονικό προσωπικό

Δεν είναι δυνατόν οι εξειδικεύσεις της ενιαίας ειδικότητας «ΠΕ Αρχαιολόγος» να είναι εκατοντάδες (όμως αυτό βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα, από τον «ΠΕ Αρχαιολόγο με εξειδίκευση στην αποκατάσταση, συντήρηση και ανάδειξη αρχαίων θεάτρων» μέχρι τον «ΠΕ Αρχαιολόγο με εξειδίκευση στην Παλαιολιθική Αρχαιολογία και τη Μουσειολογία»). Είναι παράνομο, οι προκηρύξεις ΙΔΟΧ επιστημονικού προσωπικού από της Εφορείες Αρχαιοτήτων να ζητούν ειδικότητες που δεν προέρχονται καν από τίτλους σπουδών των ελληνικών πανεπιστημίων, ενώ τα προσόντα που προαπαιτούνται σε συμβάσεις δύο και τριών μηνών, δεν απαιτούνται ούτε από τους προϊστάμενους των Εφορειών. Διαμορφώνεται η αίσθηση ότι οι ΕΦΑ «φωτογραφίζουν» τις επιλογές τους, και έπειτα ονοματίζουν τις ειδικότητες στις προκηρύξεις που οι ίδιες εκδίδουν. Στην πράξη καταργείται η διαδικασία της προκήρυξης και της αυτεπιστασίας, και μετατρέπεται σε υπόδειξη.

Οι συνέπειες των απαιτήσεων εξειδίκευσης στις προκηρύξεις των ΕΦΑ περνάει και στον (υποκειμενικό έως αυθαίρετο) τρόπο υπολογισμού των μορίων των υποψηφίων στις προκηρύξεις βάσει των προσόντων (μεταπτυχιακοί τίτλοι κ.ά.) και της εμπειρίας (βεβαιώσεις προϋπηρεσίας κ.ά.).

Οι ΕΦΑ (Εφορείες Αρχαιοτήτων), η ΓΔΑΠΚ (Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς -η οποία ελέγχει την τυπικότητα των προκηρύξεων) και η ΕΔΕΠΟΛ (Επιτελική Δομή ΕΣΠΑ στο ΥΠΠΟΑ -η οποία μάλιστα εκδίδει υπόδειγμα προκηρύξεων) συνεργάζονται σε βάρος των συμβασιούχων αρχαιολόγων και παραβιάζουν τόσο το Οργανόγραμμά όσο και τα υποδείγματα που οι ίδιες εκδίδουν (με το πιο πρόσφατο να εκδίδεται τον Ιούνιο του 2021, σε αντικατάσταση του υποδείγματος Ιουνίου 2020).